Αμέρικα, Αμέρικα
Φαντάζομαι συχνά
πως βρίσκομαι στη μακρινή Αμέρικα.
Όχι για πάντα, μα για λίγο.
Ότι κρατώ μια μπύρα
κι ένα σακούλι με αχνιστό ποπκόρν
σ έναν αγώνα μπέιζμπολ ή μπάσκετ.
Ο νους μου, ανεξίτηλα ελληνικός,
μάτια δεν έχει για το σκορ
μα μοναχά για τις cheerleaders.
Χάνεται στα ξανθά μαλλιά
του κοριτσιού απ τη Νεμπράσκα
στα χείλη της Οχάιο
στα πισινά της Αλαμπάμα
στα υπερβολικά βυζιά απ’ το Κεντάκυ
στο άγριο μουνί απ’ το Κονέκτικατ
που ξεχειλίζει
απ’ το τρίχρωμο ριγέ κολλάν
των
Ηνωμένων πολιτειών
των
Ηνωμένων οργασμών
των
Ηνωμένων βιασμών
των
Ηνωμένων δικτατοριών
των
Ηνωμένων βομβαρδισμών…
Etats Unis,
μουνί, μουνί
Usa,
παρτούζα
United states,
my prick she ates .
Αμέρικα, Αμέρικα
κράτα ανάσκελη τα πόδια ψηλά
με το μουνί σου να λάμπει στη νύχτα
σαν τα φανάρια μιας μπουίκ,
σαν τα φανάρια μιας πόντιακ
Κάνε ολισθηρό το οδόστρωμα
με το υγρό των οργασμών σου
όταν φρενάρει η κάμπριο επανάσταση
που οδηγεί ο Τσε
και που του δίνει οδηγίες ο Φιντέλ
για αλλαγές ταχύτητας.
Άνοιξε Αμερική το πορτμπαγκάζ σου
όπως η μις Αϊντάχο ανοίγει τα καπούλια της
στα όνειρα του Ντάρκο και του Βλάνταν
κι άλλων Σέρβων.
Γίνε Αμερική ο Άγιος Σεμπάστιαν
και δέσου σε κορμό
μα να σαι ολόγυμνη
κι εμείς,
Σιού, Κομάντσι
και των μεγάλων πεδιάδων όλες οι φυλές,
να σου τοξεύουμε φαλλούς
μέχρι θανάτου.
Άνοιξε Αμερική να γκαστρωθείς σαν ουρανός
όταν διάττοντες αστέρες
είναι ριπές σπερμάτων στα βυζιά σου
είναι ο αχνιστός ο κάλυκας
που άφησες
όταν πυροβολούσες στο Ιράκ
την παρθενία του μυαλού μας
ειν’ ένα σαραβαλιασμένο τανκς
στην έρημο του Αφγανιστάν
που μέσα του γαμεί ο Αμπντουλάχ,
ο δίχως δεξί πόδι,
τη Μέριλυν κι όλo το play boy.
Τέλειωνε Αμέρικα το ματς.
Δεν θα νικήσει η ομάδα σου.
Δεν θα χαρούν οι φίλαθλοί σου.
Εκκένωσε το στάδιο.
Γύρνα ξανά στην Ιρλανδία σου, στην Ιταλία , στην Ελλάδα
Γύρνα ξανά στην Κίνα σου, στην Αφρική, στην Ισπανία
Άσε μας μόνους στο γρασίδι του σταδίου σου
Άσε μας μόνο τις cheerleaders
Αναδημοσίευση από Bibliotheque
Λογοτεχνία & Σκέψη 